هر سال ماه مبارک رمضان که می شه به شکرانه ی این ماه عزیز که ماه مهمانی خدا و بهار قرآن است خانمای محل در مساجد  جمع می شن و شروع به ختم دوره ای قرآن در این ماه مبارک می کنند.
اما وقتی قرآن به جزء 30 میرسه، همه تو دلشون خدا خدا می کنند که ای کاش سوره قل هوالله به اونا بیفته و سر این موضوع آش می دن و نذر می کنند و معتقد هستند که هر کس قل هو الله بهش بیفته دیگه حاجتش برآورده می شه. صبح که میان سر تعیین جا با هم بحث می کنند، آخه اونا برنامه ریزی می کنند که چجوری بنشینند تا قل هو الله بهشون بیفته.
سر همین مسئله چه اختلافاتی که بین خانمای همسایه بوجود نمی یاد. و دوستی های چند سالشون رو به کینه و دشمنی تبدیل می کنند.
چند وقت پیش سوار اتوبوس شده بودم یکی از همون خانمای همسایه رو دیدم که سر همین مسأله با هم صحبت کردیم اونم به این مسأله اعتقاد نداره. برام تعریف کرد که چجوری سر همین مسأله یک خانوده میخاسته از هم پاشیده بشه و حتی کارشون به دادگاه کشیده.
برام تعریف کرد و گفت که در همسایگی ما زن و شوهر جوانی زندگی می کنند که چند سالی از زندگی زناشوییشون گذشته اما هنوز بچه دار نشدن. و این زن و شوهر از نظر اعتقادی با هم اختلاف دارند. یک روز این خانم در ماه مبارک رمضان گذشته سوره قل هوالله بهش می افته و خانمای همسایه بهش می گن برو دیگه خدا  حاجتت رو میده و از این جور حرفا و از همه مهمتر اینکه از طرف می خوان که حتما باید آش بدی و شله زرد بدی و ... و بنده خدا رو حسابی به خرج و زحمت میندازن. از قضا خانم میره خونه و به شوهرش می گه که سوره قل هو الله به من افتاده و ما باید آش بدیم و همسایه ها رو دعوت کنیم. سر همین موضوع مرد خونه اعصابش به هم میریزه و داغ می کنه و می گه اصلا کی به تو اجازه داد بری دوره قران و فلان و بهمان. خلاصه اینکه اینا می خواستن به خاطر همین جریان از هم جدا بشن. ولی خدا رو شکر با وساطت دیگران این جدایی صورت نگرفت.
یک وقتایی ما با دست خودمون یک چیزایی رو چاشنی دین می کنیم که اصلا حقیقت نداره و میشه گفت یک جور خرافات. در باب فضیلت سوره اخلاص هیچ بحثی نیست، اصل کار کاملا درست و بجاست. که حتی ما داریم که در روز 11 بار سوره اخلاص رو بخونید که فضیلت فراوانی داره. و یا اینکه خواندن 3 باره سوره اخلاص برابر است با یک ختم قرآن.اما اینکه فرعیاتی رو که اصلا جزء معتقدان دینی ما نیست رو به خورد دین بدیم کار درستی نیست.
در هر حال باید خیلی مراقب اعمال و کردارمون باشیم که خدای نکرده از اصل دین دور نشیم.