امام باقر(ع) فرمودند: سه سنگ از بهشت به دنیا آمده:

1- سنگ اول: سنگ حضرت موسی(ع) است که وقتی قوم حضرت موسی در آن بیابان (طیه) 40 سال سرگردان بودند و خداوند بر آنها «مَن و سلوی» مهیا ساخت قوم موسی بعد از خوردن من و سلوی اظهار تشنگی کردند و حضرت موسی از خداوند طلب آب کرد . چنان که در سوره ی بقره آیه ی 60 آمده: «وقتی که موسی برای قوم خود طلب آب کرد،پس گفتیم عصای خود را بر سنگ بزن، دوازده چشمه آب از آن بیرون آمد. جبرئیل سنگی مربعی را از بهشت آورد که به اندازه سر آدمی بود و عرض کرد خداوند می فرماید: عصایت را بر این سنگ بزن، که حضرت موسی(ع) بعد از قسم یاد کردن و سوگند دادن خداوند بر پنج تن عصایش را بر آن سنگ زد و چشمه های آب از آن سنگ جاری شد. همان سنگ و عصای موسی(ع) الان در دست امام زمان(عج) است.
2- سنگ دوم: که از بهشت آمده حجرالاسود است. که حضرت امیرالمؤمنین(ع) در موردش می فرماید: اولین سنگی که روی زمین آمده حجرالاسود است که حضرت آدم با خودش از بهشت آورد و رنگ آن از برف سفیدتر بود ولی به خاطر گناهان فرزندان آدم سیاه شد.
امام صادق (ع) می فرماید: حجرالاسود ملکی از ملائک بزرگ پروردگار عالمیان است. برای حجرالاسود خصایصی است که برای سنگهای دیگر نیست:
الف- از ارکان حج است که استلامش به فتوای بعض فقها برای حاجی واجب است.
ب- به منزله ی دست خداست هر کس می خواهد با خدا بیعت کند که باید استلام کند و او را ببوسد.
ج- روز قیامت از جمله ی شاهدان است و شهادت می دهد که برای حاجیانی که مکه مشرف شده اند.
د- این سنگ را باید امام معصوم(ع) نصب کند از زمان حضرت آدم تا امروز چندین بار به خاطر حوادث این سنگ افتاده است و هر دفعه پیغمبر یا امام آن را نصب کرده است.
3- سنگ سوم: سنگ مقام ابراهیم است. جنانکه خداوند می فرماید: «فیه ءایات بینات مقام ابراهیم» وقتی حضرت ابراهیم کعبه را بنا کرد و کارش به اتمام رسید خطاب شد مردم را برای حج ابراهیم صدا بزن. عرض کرد: خداوندا صدای من، به همه نمی رسد. خطاب شد شما صدا بزن رساندن صدای تو با من. جبرئیل آمد و سنگ مقام را آورد که حضرت بالای آن سنگ برود و صدا بزند. حضرت رفت بالای سنگ ایستاد و پایش در آن سنگ فرو رفت. هنوز جای پای حضرت ابراهیم(ع) در آن سنگ است و با گذشت روزگار اثر آن رد پا از بین نمی رود.(1)
در راه طلــــــــب  دو کعبه آمد منزل            یک کعبه ی صورت است و یک کعبه دل
تا توانـــــــــــــی زیارت دلـــــــها کن            بهتر ز هزار کعبـــه باشـــــــــــــد یک دل

1-سید علی موسوی، گنجینه مبلغین، ص172