لبهای سخنوران و وعّاظ دروغگو را قیچی می‌کنند
پیغمبر اکرم(ص) هنگامی که به فرمان خداوند به آسمانها عروج کرد و به معراج رفت، در این سیر و سفر آسمانی با وقایع و صحنه‌های بسیار دلخراشی برخورد نمود، از آن جمله می‌فرماید:
شبی که مرا به معراج بردند گروهی را دیدم که لبهای ایشان را با قیچی‌های آتشین می‌بریدند و ریزریز می‌کردند.
از ایشان سؤال کردم: شما کیستید که این طور شکنجه می‌شوید و عذاب می‌کشید؟
در پاسخ گفتند: ما از کسانی هستیم که در دنیا مردم را به خیر و نیکی امر می‌کردیم، ولی خود به آن عمل نمی‌نمودیم، و از طرف دیگر آنان را از ارتکاب شرّ و بدی باز می‌داشتیم، امّا خود مرتکب کارهای زشت و بد می‌شدیم.[1]
یعنی گفتار و رفتارمان راست و درست نبود و به دروغ چیزهایی به مردم می گفتیم که خود به آن عمل نمی‌کردیم. به همین مضمون در حدیث معراجیه دیگری نقل شده است که رسول خدا(ص) فرمودند: در آن شبی که به معراج رفتم مردمی را دیدم که لبهایشان با قیچی‌های آتشین بریده می‌شد، و هر بار که لبهای ایشان را می‌بریدند دوباره لب دیگری به جای آن می‌روئید، و این عذاب و شکنجه را همچنان تکرار می‌کردند.
من با مشاهده این صحنه از جبرئیل پرسیدم: اینها چه کسانی هستند؟ جبرئیل گفت: اینها گویندگان و سخنوران و خطیبان امت تو هستند، آن کسانی که به آنچه خود می‌گفتند، عمل نمی‌کردند.[2]
کسی را که ناراستی گشت کار کجا روز محشر شود رستگار
کسی را که گردد زبان دروغ چراغ دلش را نباشد فروغ[3]
[1] - عیون اخبرالرضا(ع)، ج2، ص10؛ بحار، ج8، ص309، بحار ج72، ص264، حیوة القلوب، ج2، ص292.
[2] -المیزان، ج13، ص29، ذیل سوره اسراء، آیه 1؛ آثار الصادقین، ج12، ص521.
[3] - بوستان، خاتمه باب دهم، کریما.
