السلام علیک یا زینب صبور
    ای گل سر سبد کرب و بلا یا زینب
    ای زائــر قبر شـــهـــــدا یا زینـــــب
    من کنیز تــوأم و خادمـــه مـــادر تـو
    روز محشر زدلم عقده گشا یا زینب
                       ***
روزی جبرئیل نزد رسول‌خدا(ص) آمد، در حالی که گریه می‌کرد، رسول خدا(ص) از علت گریه او پرسید، جبرئیل عرض کرد: این دختر(زینب) از آغاز زندگی تا پایان عمر همواره با بلا و رنج و اندوه دست به گریبان خواهد بود؛ گاهی به درد مصیبت فراق تو مبتلا می‌شود، گاهی ماتم مادرش را می‌بیند، مصیبت چانسوز برادرش حسن را می‌بیند، از این مصائب دردناک‌تر مصائب جانسوز کربلا را می‌بیند به طوری که قامتش خمیده شود و موی سرش سفید گردد.
پیغمبر(ص) گریه کرد. زهرای اطهر(س) علت گریه را پرسید، پیغمبر (ص)‌بخشی از بالاها و مصائبی را که بر زینب وارد می‌شود برای زهرا(س) بیان کرد. زهرای اطهر(س) پرسید:‌بابا! پاداش کسی که بر مصائب دخترم زینب گریه کند چیست؟
رسول خدا(ص) فرمود:‌پاداش او همچون کسی است که برای مصائب حسن و حسین(علیهم السلام)‌گریه می‌کند.1
از حضرت آیت‌الله مرعشی(ره) نقل می‌کنند که فرمودند: وقتی که حضرت فاطمه(س) قنداقه حضرت زینب(س) را به محضر رسول خدا(ص) برد؛ این نوزاد عزیز فاطمه چشم مبارک را برای هیچ کدام از اهل بیت باز نکرد و تنها وقتی قنداقه در بغل امام حسین(ع) قرار گرفت، چشم مبارکش را گشود! و افزودند:‌در مجلس یزید نیز سر مبارک آقا از فراز نیزه به تمام اسرا نگاه کرد، ولی وقتی که مقابل حضرت زینب کبری(س) رسید، چشمها را روی هم گذاشت و از گوشه های چشم مبارکش اشک جاری شد، گویی می‌خواست فرموده باشد که: خواهر عزیز، از این که این همه محبت به یتیمانم کرده‌اید، ممنون شما هستم، و بیش از این مرا خجل مکن.2

1) الخصائص الزینبیه، ص155؛ دویست داستان از فضائل زینب، عزیزی، ص20.
2) همان.