شیعه واقعی چه کسی است؟
از امام محمد باقر(ع) روایت شده که آن حضرت به جابر جعفی فرمود: ای جابر! آیا همین بس است کسی را که تشیع بر خود می‌بندد که دعوی محبت ما اهلبیت کند، والله که شیعه‌ی ما نیست، مگر کسی که اطاعت خدا نکند و تقوا و پرهیزکاری داشته باشد. ای جابر، پیشتر، شیعیان را نمی‌شناختند مگر به تواضع و شکستگی و بسیاریِ ذکر خدا و بسیاری نماز و روزه و تعهّد همسایگان نمودن از فقرا و مساکین و قرض داران و یتیمان و راستی در سخن و تلاوت قرآن و زبان بستن از غیر نیکی مردم و امینان خویشان بودند در جمیع امور.
جابر گفت:یابن رسول‌آلله! من کسی را در این زمان به این صفات نمی‌شناسم. حضرت فرمود: ای جابر! به این خیال‌ها از راه مرو، مگر همین بس است آدمی را که گوید من علی(ع) را دوست می‌دارم و ولایت او را دارم؟ اگر گوید که رسول خدا(ص) را دوست می‌دارم- و حال آنکه آن حضرت بهتر از امیرالمؤمنین(ع) است- و به اعمال آن حضرت عمل ننماید و پیروی سنّت او نکند، آن محّت هیچ به کار او نمی‌آید. پس از خدا بترسید و عمل کنید تا ثواب‌های الهی را بیابید، به درستی که میان خدا و احدی از خلق خویشی نباشد. و محبوب‌ترین بندگان نزد خدا کسی است که پرهیزگاری از محارم الهی زیادتر کند و عمل به طاعت الهی بیشتر نماید، والله که تقرّب به خدا نمیتوان جست مگر به طاعت او و ما براتی از آتش جهنّم برای شما نداریم و هیچ کس را بر خدا حجّتی نیست، هر که مطیع خداست، ولیّ و دوست ماست و هر که معصیت الهی می‌کند او دشمن ماست و به ولایت ما نمیتوان رسید، مگر به پرهیزگاری و عمل صالح.(1)
(1)شیخ عباس، قمی، منتهی‌الآمال، اصفهان، نقش نگین، 1386، ص848
