مذمت زشت خویی
یکی از عواملی که باعث سخت خارج شدن روح می شود و عذاب قبر را به همراه دارد زشت خویی است. این خصلت خیلی خطرناک است. حتی گفته اگر انسان خیلی زشت خو باشد، پس از مرگ هم روح انسان به شکل همان خصلتی که داشت مبدل می‌شود، مثلا اگر در دنیا برخوردش با مردم مانند سگ بوده پس از مرگ به شکل سگ در می‌آید یا مار یا عقرب یا... آنگاه اگر مردم چشم برزخی داشته باشند می بینند که سگی یا مار و عقربی در بالای تختة تابوت به طرف قبرستان می‌رود.[1]
در کتاب برزخ آیت‌الله شهید دستغیب از صاحب فضیلت و تقوی دکتر محمد احسان مقیم کربلا نقل نموده که روزی جنازه‌ای را دیدم که جمعی او را برای تبرک و زیارت به حرم مطهر حضرت سیدالشهداء(ع) می‌برند. من هم با مشییّعین رفتم. ناگاه دیدم روی تابوت سگی سیاه و وحشتناکی نشسته. متحیّر شدم. برای آنکه بدانم آیا دیگران هم می‌بینند یا تنها من می‌بینم، از شخصی که طرف راست من حرکت می‌کرد پرسیدم: پارچه‌ای که روی جنازه است چیست؟ گفت: شال کشمیری است. گفتم:روی آن چیز دیگری می‌بینی؟ گفت: «نه»، همین سؤال را از طرف چپم نمودم و همان جواب را شنیدم. دانستم که جز من کسی دیگری نمی‌بیند. تا در صحن رسیدیم. ناگاه دیدم سگ از جنازه جدا شد. وقتی جنازه را از حرم بیرون کردند، باز دیدم که سگ پیدا شد و بر جنازه سوار شد. همراهش به قبرستان رفتم تا ببینم چه می‌شود. تا وقتی میت را دفن کردند، و آن سگ هم در قبر از نظرم محو گردید.[2]
[1] - محمدناصر، فاضلی، طریق خودسازی، قم، زائر، 1384، ص368.
[2] - همان، ص368.
