فرصت کم است
فرصت خیلی کم است. بین انسان و عالم آخرت فقط مرگ فاصله است. «من ماتَ فَقَد قامَت قِیامَتُهُ» فکر کنید هنوز چه قدر از عمرت گذشته؟ سی سال؟ چهل سال؟ یا... آیا به منزله آن نبود که گویا به یک چشم به هم زدن از نزدت گذشت؟ گویا خوابی دیدی و تمام شد، و بقیهاش هم که معلوم نیست چقدر مانده یا نمانده؟
پیامبر اکرم(ص) می فرمایند:«اکثر اعمارُ اُمّتی بینَ ستّین و سَبعین،بیشترین عمر امتان من بین شصت و هفتاد است.
بعضی افسوس گذشته و چیزهای از دست رفته را میخورند، در حالیکه این فایده ندارد. بعضی روحیه کار امروز به فردا انداختن را دارند، و فرصت فعلی را که بهتر از کلید طلایی است از دست میدهند و به امید آیندهاند و خواب آینده را میبینند. این هم خیال خام و باطل است.
«ماضی مضی و المضارع فکاین/ فاغتنم فرصت بین العـــدمین
یا: مافات مضی و ما سیأتیک فاین/قم فاغتنم فرصت بین العدمین»
گذشته گذشت. آینده کجاست؟ معلوم نیست شاید هم برسد شاید هم نرسد. پس در حال حاضر تا فرصت داری غنیمت دان، و سعی و تلاش کن که کلید طلایی است.
سعدیا دی رفت فردا همچنان موجود نیست
در میان این و آن فرصت شمار امروز را
مراد از دی، دیروز است.
مولای متقیان چه میفرماید؟
« قال امیرالمؤمنین(ع) فی بعض خطبه، انّما الدّنیا ثلاثة ایام، یومٌ مضی بما فیه فَلَیس بِعائدٍ و یومٌ انت فیه فحقٌّ علیکَ اغتِنامُهُ، و یومٌ لاتدری انتَ من اهلِهِ و لعلَکَ راحِلٌ فیه»
حضرت امیر(ع) در بعضی خطبههای خود فرمود: دنیا فقط سه روز است:
1) روز گذشته و هر چه در آن بود، پس بر نمیگردد.
2) روزی که تو در آن هستی (زمان حاضر) پس حقش بر تو این است که غنیمت بشمار.
3) روز آینده که نمیدانی تو در آن باشی یا نباشی و شاید هم نباشی. [1]
[1] - محمد، ناصری، طریق خودسازی، قم، زائر، 1384، ص384