معبودا

  لباسی از خطا پوشیده‌ام
و خواب غفلت به سراغم آمده است
باب توبه‌ات را می‌جویم تا دوباره احیا شوم
که به عزتت قسم بخشنده‌ای غیر تو نمی‌شناسم
پس سایه رحمتت را بر گناهانم بگستران
و ابر مهربانیت را بر عیوبم بفرست
مگر بنده‌ای گریخته جز درگاه مولایش جایی دارد؟ 

مناجات تائبین امام سجاد(ع)

قال الله حکیم: واستغفروا ربکم ثم توبوا الیه ان ربی رحیم ودود( سوره هود، آیه 90)
پس بیایید و از پروردگارتان آمرزش بطلبید و به سوی او بازگردید همانا پروردگار من مهربان و دوستار توبه کنندگان است.
خداوند نه تنها توبه پذیر است بلکه توبه کننده را دوست دارد.
                     توبه کن از گناهکاری خویش         شرم دار از نه شرم داری خویش
توبه مثل یک پرنده ایست که بالهاش خیس شده و رطوبت بالها اجازه ی پرواز رو بهش نمیده. پرنده با تکان دادن خودش بالهاش رو خشک می کنه و سبک تر میشه و قدرت پرواز پیدا می کنه. انسانی که از گناهش توبه کنه درست مثل پرنده می مونه که سبک میشه.
ام توبه نکردن: مثل یک بیماری خطرناک می مونه که اگر دیر به فکر معالجه بیفتیم، بیماری ریشه دار شده و معالجه رو مشکل می کنه و حتی ممکنه دیگه بیماری بهبود هم پیدا نکنه.
داستان بهلول
معاذبن جبل با حالت گریان بر پیامبر نازل شد و سلام کرد پیامبر فرمودند:‌چرا گریه می کنی؟ گفت: کنار در مسجد جوانی ایستاده و مثل زن جوان مرده گریه می کند و می می خواهد به حضور شما بیاید. جوان به محضر پیامبر(ص) شرفیاب شد. فرمودند:‌چرا گریه می کنی؟ گفت چطور گریه نکنم به خاطر گناهانی که می دانم خدا مرا نمی بخشد و مرا داخل جهنم خواهد کرد.
پیامبر(ص) فرمود: آیا برای خدا شریک قرار داده ای؟‌گفت: نه. فرمود: نفس محترمه ای را کشتی؟‌گفت :نه، فرمود: اگر گناهانت به اندازه ی کوهها باشد خدا می آمرزد. جوان گفت: گناهان من از کوه ها بزرگتر است.
پیامبر (ص) فرمود: هر گناهی داشته باشی خدا خواهد بخشید اگرچه به وسعت دریاها باشد....
جوان ناامید از بخشش پروردگار بود. پیامبر فرمود: وای بر تو، گناهان تو بزرگتر است یا پروردگار تو؟ جوان گفت: سبحان الله خدا، از هر چیزی بزرگتر است.
فرمود:‌ای جوان یکی از گناهانت را برایم نمی گویی؟
گفت: هفت سال کار من این بود که قبرها را میشکافتم و کفن مرده ها را در می آوردم و می فروختم. شبی دختری از دختران انصار مرد وقتی نبش قبر کردم و کفن ار از تن او جدا کردم شیطان مرا وسوسه کرد و کاری را که نباید می کردم انجام دادم. وقتی برگشتم شنیدم که مرا صدا کرد ای جوان! از فرمانروای وز جزا نمی ترسی وای بر تو از آتش قیامت! جوان گفت حال چه کنم؟
پیامبر(ص)‌فرمود: ای فاسق از من دور شو می ترسم به آتش تو بسوزم. او رفت و به یکی از کوه ها پناه برد و دو دست خود را به گردن بست و مشغول توبه و عبادت و مناجات شد. تا چهل روز ، شب و روز گریه می کرد و از خدا طلب آمرزش می‌کرد تا در قیامت رسوا نشود. خداوند بر پیامبر(ص) آیه ای را نازل کرد که آمرزش بهلول در آن بود.(سوره آل عمران، آیه 129)
پیامبر(ص) فرمودند: چه کسی مرا به نزد آن جوان می برد؟ معاذ گفت: من می دانم کجاست. پیامبر(ص) همراه با معاذ به نزد جوان رفتند دیدند میان دو سنگ سر و پا ایستاده، دست هایش را به گردنش بسته، رویش از شدت آفتاب سیاه و تمام مژه های چشمش ریخته و مشغول مناجات است. پیامبر(ص) نزدیک رفته دست های او را با دست مبارک خود گشودند و خاک از سر او پاک کردند و فرمودند: بشارت باد تو را ای بهلول، تو آزاد شده خدیی از آتش.
سپس به اصحاب فرمودند: این طور گناهان خود را تدارک و جبران کنید.
            گر گنه کردی، در توبه است باز             توبه کن کین در نخواهد شد فرار
            گر به صدق آیی در این ره تو دمی        صد فتوحت پیش باز آید همی
اهمیت توبه در قرآن
توبه آنقدر مهم است که خداوند در قرآن 87بار آن را ذکر کرده است. و این موضوعی پر اهمیت است که خداوند آن را گوشزد می‌‌کند.
رسول خدا(ص) فرمود: خداوند می‌فرماید: اگر گناهکاری توبه کند و دیگر به گناه بر نگردد آنها را چنان پاک از دنیا ببرم که گویا تازه از مادر متولد شده است.
خداوند به حضرت داوود فرمود: ای داوود اگر بنده ای مرتکب گناهی شد و سپس توبه کرد و خجالت بکشد از اینکه آن گناه را ذکر کند من او را می بخشم و به حافظان عمل دستور می دهم که آن را از یاد آن شخص ببرند. آن گناه را مبدل به حسنه می کنم چون من ارحم‌الراحمین هستم.(توبه نصوح، ص213)
الهی تو کریمی و رحیمی و غفور
کن ز تاریکی مرا راهی نور
ای رحیم مهربان، حیّ و قدیر
جان زهرا و علی دستم بگیر

الهی العفو
اللهم صل علی محمد و ال محمد و عجل فرجهم

میلاد با سعادت آقا جوادالائمه(ع) رو به محضر مبارک آقا امام زمان(عج) و ولی نعمتمون‌ آقا علی بن موسی‌الرضا(ع) تبریک و تهنیت عرض می کنم. انشاء‌الله که در این شب پر فیض و برکت آقا علی بن موسی الرضا به حرمت میوه دلشون هیچ حاجتمندی رو از  درگاهشون ناامید برنگردونن. 

          برخیز که گاه عدل و داد است امشب
                                      میلاد مبارک جواد است امشب
          جبریل دهد مژده که ای حاجتمند
                                    هنگام گرقتن مراد است امشب.

فرستاده خدا
قاضیی بود که پسر جوانی داشت. او پسرش را خیلی دوست می‌داشت. روزی اتفاقی افتاد و آن پسر درگذشت. قاضی از مردن پسر خود بسیار ناراحت شد؛ روز و شب گریه و زاری می‌کرد و هیچ کس نمی‌توانست او را آرام کند.کار به جایی رسید که نه به محل کار خود می‌رفت و نه کارهای مردم را انجام می‌داد. مردی حکیمی پیش او رفت و گفت: «سؤالی از تو دارم؛ تو قاضی مسلمانان هستی، اگر لطف کنی و جواب بدهی ممنون می‌شوم.» قاضی گفت: «هرچه می‌خواهی بپرس.» حکیم پرسید: «چند سال است که تو قاضی هستی؟» گفت: «پنجاه سال.» گفت:‌«اگر خدمتکار خود را بفرستی که کسی را پیش تو بیاورد و او نیاید، چه می‌کنی؟» گفت: «ناراحت می‌شوم.» حکیم گفت: «ای قاضی! خداوند فرزندی به تو داده بود؛ خدمتکار خود، یعنی مرگ را فرستاد تا پسرت را پیش او ببرد؛ چرا تو به حکم خدا رضایت نمی‌دهی؟» قاضی از این حرف به خود آمد و فهمید که چه اشتباهی کرده است؛ این بود که دوباره به محل کار خود رفت و به کار مردم رسیدگی کرد و کم کم، دلش آرام گرفت.
قصه‌های شیرین، جوامع‌الحکایات، ص64.

خر را رها کن
زاهدی پیرزن آسیابان را گفت: «گندم مرا آرد کن! وگرنه به دعا خواهم که خرت سنگ شود»
زن گفت: «خر را رها کن! اگر راست می‌گوئی دعا کن تا گندمت آرد شود.»1

کشکول شیخ بهایی، ص553

صعود
سالی که شهید میرزایی مکه مشرف شده بودند، در یکی از مسیرهای راهپیمایی برائت از مشرکین، سعودی‌ها بلندگوهایی را روی ساختمان‌های بلند نصب کرده‌ بودند و سر و صداهایی را برای تحت‌الشعاع قرار دادن تظاهرات پخش می‌کردند. شهید میرزایی تصمیم گرفت صدای بلندگویی را که روی یک ساختمان پنج یا شش طبقه نصب شده بود قطع کند. به در هتل می‌رود، مشاهده می‌کند که درها را بسته‌اند و کسی را راه نمی‌دهند. همانجا تصمیم می‌گیرد و از نمای ظاهر ساختمان بالا می‌رود و خود را به بالای ساختمان رسانده و بلندگو را به پایین پرت می‌کند.
همرزم شهید میرزایی(محمود باقرزاده)

گناه و گلوله( خاطرات سردار شهید اسلام مهدی میرزایی) بازنویسی عباس فیاض، نشر ستاره‌ها، 1385، ص80

پیامبر (ص) فرمودند:‌
رجب ماه خداست،
                        شعبان ماه من است
‌                                                   و ماه رمضان ماه امّت من است.
کسی که یک روز از ماه رجب را روزه بگیرد مستوجب خشنودی خداوند بزرگ شود. و غضب الهی از او دور گردد و دری از درهای جهنم بر روی او بسته شود.
از حضرت موسی‌بن جعفر(ع) منقول است:
هر کس یک روز از ماه رجب را روزه بدارد آتش جهنم یکساله راه از او دور شود. و هر که سه روز از آن را روزه دارد بهشت او را واجب گردد.
و همچنین فرمودند:‌رجب نام نهری است در بهشت از شیر سفیدتر و از عسل شیرین‌تر، هر که یک روز از رجب رو روزه دارد، البته از آن نهر بیاشامد.
و از حضرت صادق(ع) منقول است که حضرت رسول خدا‌(ص) فرمود: که ماه رجب ماه استغفار امّت من است، پس در این ماه بسیار طلب آمرزش کنید که خدا آمرزنده و مهربان است.
و رجب را صبّ می‌گویند ز یرا که رحمت خدا در این ماه بر امت من بسیار ریخته می‌شود. پس بسیار بگویید: استغفرالله و اسئله التوبه.(1)
(1)مفاتیح‌الجنان

سالروز رحلت جانگداز بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران حضرت امام خمینی(ره)‌را گرامی می‌داریم.
منظور دشمنان نابودی روحانیت انقلاب است.
اما مردم شریف ایران توجه داشته باشند که نوعاً تبلیغاتی که علیه روحانیّت انجام می‌پذیرد به منظور نابودی روحانیّت انقلاب است،  ایادی شیطان در تنگناها و سختیها به سراغ مردم می‌روند که بگویند روحانیّت مسبب مشکلات و نارسائی‌هاست آن هم کدام روحانی؟ روحانی بی‌درد و بی‌مسئولیت؟! نه، بلکه روحانیتی که در همه حوادث جلوتر از دیگران در معرض خطر بوده است.
کسی مدعی آن نیست که مردم و پابرهنه‌ها مشکلی ندارند و همه امکانات در اختیار مردم است، مسلّم آثار ده سال محاصره و جنگ و انقلاب در همه‌جا ظاهر می‌شود و کمبودها و نیازها رخ می‌نماید. ولی من با یقین، شهادت می‌دهم که اگر افرادی غیر از روحانیّت، جلودار حرکت انقلاب و تصمیمات بودند امروز جز ننگ و ذلّت و عار در برابر آمریکا و جهانخواران، و جز عدول از همه معتقدات اسلامی و انقلابی چیزی برایمان نماینده است.
لازم به یادآوری است که ذکر شمّه‌ای از واقیع انقلاب و روحانیت به معنای آن نیست که طلاب و روحانیت عزیز در فردای این نوشته حرکت تند و انقلابی نمایند؛ بلکه هدف علم و آگاهی به نکته‌هاست که در انتخاب مسیر با بصیرت حرکت کنند و خطرها و گذرها و کمینگاهها را بهتر بشناسند.(1)

(1)منشور روحانیت، ص26و 27.

شیعه واقعی چه کسی است؟
از امام محمد باقر(ع) روایت شده که آن حضرت به جابر جعفی فرمود: ای جابر! آیا همین بس است کسی را که تشیع بر خود می‌بندد که دعوی محبت ما اهلبیت کند، والله که شیعه‌ی ما نیست، مگر کسی که اطاعت خدا نکند و تقوا و پرهیزکاری داشته باشد. ای جابر، پیشتر، شیعیان را نمی‌شناختند مگر به تواضع و شکستگی و بسیاریِ ذکر خدا و بسیاری نماز و روزه و تعهّد همسایگان نمودن از فقرا و مساکین و قرض داران و یتیمان و راستی در سخن و تلاوت قرآن و زبان بستن از غیر نیکی مردم و امینان خویشان بودند در جمیع امور.
جابر گفت:‌یابن رسول‌آلله! من کسی را در این زمان به این صفات نمی‌شناسم. حضرت فرمود: ای جابر! به این خیال‌ها از راه مرو، مگر همین بس است آدمی را که گوید من علی‌(ع) را دوست می‌دارم و ولایت او را دارم؟ اگر گوید که رسول خدا(ص) را دوست می‌دارم- و حال آنکه آن حضرت بهتر از امیرالمؤمنین(ع) است- و به اعمال آن حضرت عمل ننماید و پیروی سنّت او نکند، آن محّت هیچ به کار او نمی‌آید. پس از خدا بترسید و عمل کنید تا ثواب‌های الهی را بیابید، به درستی که میان خدا و احدی از خلق خویشی نباشد. و محبوب‌ترین بندگان نزد خدا کسی است که پرهیزگاری از محارم الهی زیادتر کند و عمل به طاعت الهی بیشتر نماید، والله که تقرّب به خدا نمیتوان جست مگر به طاعت او و ما براتی از آتش جهنّم برای شما نداریم و هیچ کس را بر خدا حجّتی نیست، هر که مطیع خداست، ولیّ و دوست ماست و هر که معصیت الهی می‌کند او دشمن ماست و به ولایت ما نمی‌توان رسید، مگر به پرهیزگاری و عمل صالح.‍(1)

      (1)شیخ عباس، قمی، منتهی‌الآمال، اصفهان، نقش نگین، 1386، ص848

دعوت عمومی اسلام
اسلام تمام نوجوانان از هر نژاد و ملت را در هر مقسم شرایط تربیتی به تکالیف مذهبی و تعالیم دینی مکلّف می‌شناسد. اسلام عموم جوانان را به ایمان و اخلاق دعوت می‌کند. اگر نوجوانان بد تربیت شده اصلاح‌ناپذیر نمی‌بودند، هرگز رسول اکرم(ص) آنان را به ایمان و اخلاق دعوت نمی‌فرمود.
از این که پیغمبر اسلام به امر الهی تمام نوجوانان تازه بالغ را، در کلیه شرایط خوب و بد تربیتی به پاکی و فضیلت دعوت می‌کند و آنان را به انجام وظایف اخلاقی و انسانی مکلف می‌شناسد، استفاده می‌شود که به نظر رهبر عالی‌قدر اسلام، نوجوانان بد تربیت شده قابل اصلاحند، ولی این‌کار احتیاج به مجاهده و تصمیم جدی دارد.
نوجوانانی که با اخلاق فاسد بار آمده‌اند، باید با کمک مردان دانا و بافضیلت عیوب اخلاقی خود را بشناسند و به درمان آنها بکوشند. باید از رفتار ناپسند دگران درس عبرت بگیرند و با کمک عقل و فکر، خویشتن را اصلاح نمایند و خود را از ننگ اعمال ناپسند مصون بدارند.
علی‌(ع) فرموده‌اند: کسی که روان خود را از ناپاکی‌های اخلاق تطهیر ننماید، عادات ناپسندیده‌اش  او را رسوا خواهد ساخت.
پرهیز از گناه
همه مردم، در هر سنی که باشند، مکلّف‌اند خویشتن را اصلاح کنند، از ناپاکی‌ها بپرهیزند و از گناه خود در پیشگاه الهی عذر بخواهند، ولی انجام این وظیفه مقدس برای جوانان بهتر و مهم‌تر است. زیرا آنان در دوران شباب، اساس زندگی تمام عمر خود را پی‌ریزی می‌کنند، چه بهتر که از این فرصت استفاده نمایند و خویشتن را از تربیت‌های بد دوران کودکی و پلیدی‌های گناه تطهیر کنند و عمری را به پاکی و نیکی بگذرانند.
توبه در جوانی
رسول اکرم(ص) فرمودند: توبه از گناه پسندیده است ولی در سنین  جوانی بهتر و پسندیده‌تر است.
منطق روان‌شناسان نیز می‌گوید جوانان می‌توانند خاطرات بد و تربیت‌های ناپسند دوران کودکی را در ضمیر خود فراموش کنند و با تصمیم و ارادة جدّی، آن‌ها را از اثر بیندازند و به دست فراموشی بسپارند و در عوض، خویشتن را به عادات حمیده و صفات پسندیده متخلّق سازند.[1]

[1] - محمدتقی، فلسفی، جوان از نظر عقل و احساسات، تهران، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، 1378، ج1، صص289 و 290.